Mahan i pustynia Lut
czyli przez ośnieżone "Alpy" na najgorętsze miejsce na ziemi
------------------------
Po kolejnej zimnej nocy w parku w Kerman czekała mnie następna wycieczka. Ten sposób zwiedzania okolic sprawdził się dzień wcześniej podczas wypadu do Rayen i Bam, więc bez wahania wykupiłem następną objazdówkę. Tym razem w okolice Mahan i na pustynię Lut gdzie zanotowano najwyższą temperaturę na Ziemi.
Pierwszy przystanek to ogród Shazdeh (Shahzadeh) czyli ogród książęcy, w okolicy miasta Mahan. Irańczycy kochają takie miejsca i straszliwie się nimi "podniecają". Ze względu na święta Nowrooz odwiedzajacych było bardzo dużo. Na mnie ogród nie zrobił jednak zbyt dużego wrażenia. Zapewne miesiąc później, kiedy kwitło by więcej krzewów i kwiatów to byłoby ładniej, ale tak to jednak bez szału :) W sumie najfajniesze były góry otaczające to miejsce :)
Ogród Shazdeh to jeden z przykładów pięknych perskich ogrodów. Został zbudowany ok. 1850 roku i powiększony ok. 1870 roku.
Na zwiedzanie mieliśmy aż półtorej godziny, choć 30 minut byłoby aż nadto. Więc wyszedłem sobie z ogrodu i skierowałem się w bok w celu obfotografowania okolicznych gór.
Przyznam, że czerwień pustyni z bielą śniegu zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.
Koło ogrodu rozłożyło się dużo stoisk z różnościami. Można też było pojeździć na wielbłądzie.
Ostatnie ujęcie bramy wejściowej z górami i jedziemy do Maham i mauzoleum Shaha Nematollaha Vali.
Shah Nematollah Vali był poetą i mistykiem. Żył w XIV i XV wieku. Zmarł w 1431 roku w wieku ponad 100 lat. Pięć lat później wzniesiono na jego cześć kaplicę, która przez lata zmieniłą się w pokaźny kompleks budowli i ogrodów.
Wnętrze kaplicy głównej
A to już pięknie ozdobione wnętrze niewielkiego pomieszczenia, w którym na 30 dni zamykali się pątnicy w ramach pokuty i oczyszczenia
Ciekawe zdobione drzwi
...i dywan z napisem, że został wykonany specjalnie dla tego miejsca.
Wieże prezentują się iście bajkowo...
------
Po obiedzie, który również był wliczony w cenę wycieczki, ruszyliśmy w kierunku miasteczka Shahdad, gdzie zaczynała się pustynia Lut (Dash-e Lut). Nie spodziewałem się jednak, że po drodze będziemy mjali pasmo górskie wysokości Alp (najwyższy niedaleki szczyt ma wysokość prawie 4300 m.n.p.m...) Ośnieżona przełęcz robiła niesamowite wrażenie. Ogólnie trasa między Mahanem a Shahdad jest przeciekawa - zaczyna się w mocno pustynnym miejscu jakim są okolice Mahan, prowadzi pod górę, żeby przebić się przez góry długim tunelem i wyjechać wśród leżącego śniegu (zdjęć nie mam bo się nie zatrzymaliśmy :( ).
W Shahdad zeszliśmy do wielkiego zbiornika na wodę.
Zbiornik jest olbrzymi, a ściany zdradzają nam ślady różnych poziomów magazynowanej wody.
Od Shahdad udaliśmy się w kierunku pustyni. Ta zima i wiosna w Iranie były mocno deszczowe więc można było zobaczyć trochę popękanego błotka :)
Pod powierzchnią pustyni znaleźć można system kanałów, którymi płynie woda z pobliskich gór.
----------
I tak oto dotarliśmy do najważniejszego punktu tego dnia. Ten fragment pustyni Lut nazywany jest Kaluts, choć irańczycy mówią na niego Shahdad (nazwa pobliskiego miasta), a słowo kaluts określa po prostu piaskowcowe ostańce.
Jadąc w to miejsce zastanawiałem się, czy będzie tam ładniej niż na pustyni Wadi Rum w Jordanii. I nie było :) Zapewne jakbym miał więcej czasu i mógł pochodzić/pojeździć po większym terenie to Kaluts zrobiło by na mnie większe wrażenie. Ale i tak było ładnie :)
Ciekawe połączenie - pustynia i ośnieżone szczyty...
To białe to nie śnieg :) To sól.
Pustynia Lut to najgorętsze miejsce na ziemi - satelita NASA zmierzył
tam prawie 71 stopni Celsjusza! Jak ja tam byłem to było jakieś 20 :)
Ale takie przyjemne 20 - można było latać bez koszulki. Na zwiedzanie
okolic mieliśmy tylko półtorej godziny, więc naprawdę "latałem"
żeby zobaczyć jak najwięcej :)