Okolice Tabrizu - kościół Sohrol
------------------------
Szukając jakichś ładnych miejsc w Iranie przez przypadek trafiłem na niesamowite zdjęcie kościoła. Czerwony kościół a w tle czerwone wzgórza... Coś niewiarygodnego. Internetowe poszukiwania nie dały za dużo odpowiedzi, wiedziałem, że jest niedaleko Tabrizu w prowincji Shabestar. Jako, że pogoda utrzymywała się ładna to poprosiłem Sayara i Hosseina żebyśmy się tam wybrali. Okazało się, że to nie taka łatwa sprawa - nikt nie wiedział, gdzie kościół się znajduje. Hossein poszperał po internecie, podzwonił po swoich znajomych i dopiero to dało nam obraz, gdzie MNIEJ WIĘCEJ możemy go szukać. Problemem oczywiście (jak to w Iranie...) był dojazd na miejsce - nie było innej opcji niż taksówka. Taksówkarze nie bardzo byli chętni do jazdy tam, a jeśli już to za spore pieniążki. Na szczęście na chłopaków z Tabrizu ZAWSZE można liczyć i Hossein zadzwonił do kolegi, który miał i auto i czas żeby nas tam zawieźć :)
Po 40 minutach przyjechał Mehdi i mogliśmy wyruszyć w drogę. Pogoda mnie troszkę martwiła, bo przyszło sporo wysokich chmur i przejrzystość powietrza mocno spadła. No ale to nie była pora na wybrzydzanie :)
Po drodze stanęliśmy na małe zakupy w wiejskim sklepiku i kupiłem sobie na spróbowanie irańską parówkę. Była fujjj :) Generalnie irańskie wędliny są raczej mało zjadliwe.
W sklepie zapytaliśmy o dalszą drogę i po jakimś czasie zaczeły wyłaniać się takie widoki:
Okazało się, że Mehdi ma znajomego we wsi niedaleko kościoła. Podjechaliśmy tam i zostaliśmy zaproszeni do jego rodzinnego domu. No i przekonaliśmy się co to znaczy prawdziwa wiejska gościnność. Zostaliśmy przyjęci naprawdę po królewsku.
Owoce towarzyszą Irańczykom w dużych ilościach. Natomiast talerzyki z daktylami kładzie się na stół jeśli niedawno ktoś bliski umarł. I tak było w tym przypadku.
A teraz 2 filmy:
Irański dziadek do orzechów :)
A tak wygląda przygotowanie irańskiego "stołu":
Na obiad był oczywiście nieśmiertelny ryż i kurczak. I chleb i jogurt i frytki :)
Po
sutym posiłku oglądnęliśmy jeszcze piec do pieczenia chleba:
Podziękowaliśmy
serdecznie, pożegnaliśmy się i ruszyliśmy w stronę kościoła.
Takie widoki czekały nas po drodze...
Chłopaki znaleźli sobie kije, na wypadek spotkania dzikich psów.
Aż w końcu wyłonił się kościół. Został wybudowany w XVIII wieku i niestety niewiele więcej o nim wiem :(
O widokach nie będę nic pisał - widzicie sami :) Po powrocie do samochodu podziękowałem chłopakom. Wiedziałem, że to będzie fajny dzień, ale dzięki ich staraniom był perfekcyjny i przeszedł moje najśmielsze oczekiwania...
--------
A
wieczorem wyruszyłem w podróż do Kerman - to ok. 1600 km od
Tabrizu. I powoli zaczynała się moja irańska
przygoda. A przygoda zaczyna się, kiedy wszystko zaczyna iść źle...