------------
Dzięki Tomkowi dostałem namiary na Zygmunta, który załatwił mi transport do Turcji. TIR był doskonałym wyborem - wygodna, bezproblemowa podróż.
Trasa: Nowy Sącz - Gorlice - Barwinek - Koszyce (Słowacja)- Miszkolc (Węgry) - Oradea (Rumunia) - Bukareszt (Rumunia) - Ruse - Wielkie Tyrnowo (Bułgaria) - Edirne - Stambuł - Ankara - Trabzon - ok. 2900 km
Cieszyłem się na ten przejazd choć wiedziałem, że:
- Słowacja to koszmar - bardzo złe drogi, non stop ograniczenia do 40-50 i złaaaa policja :) ale widoki ładne - i przypomnę je sobie bo dawno nie byłem w kilku miejscach
- Węgry nudne jak flaki z olejem - płasko i niefajnie...
- Rumunię zawsze lubiłem więc chętnie zobaczę ją kolejny raz
- Bułgarię pamiętałem jako puste drogi i szybki przejazd :)
- Turcja kojarzyła mi się z doskonałymi drogami, niesamowitymi krajobrazami i świetnym jedzeniem
Droga między Barwinkiem a Svidnikiem usiana jest pamiątkami po II WŚ. Czołgi, hałbice, samoloty stoją jako wspomnienie ostrych walk z Niemcami, do których doszło na tych terenach kiedy front idący na zachód odbił trochę na południe żeby wspomóc słowackie powstanie narodowe.
Pomnik na Przełęczy Dukielskiej
A to już granica z Węgrami. W swoim pamiętniku zapisałem "Słońce tak praży, że temperatura odczuwalna to jakieś 20-25 stopni. Jak w Iranie będzie zimniej niż na Węgrzech to natychmiast WRACAM". Było zimniej, dużo zimniej... ale nie wróciłem :)
Granica z Rumunią wita matricami i rovinietami :)
Poniżej filmy z przejazdu po moście nad Dunajem między Rumunią a Bułgarią
to już bułgarski brzeg Dunaju
W dalszym ciągu utrzymywała się super pogoda umożliwiająca podziwianie widoków. Bułgaria mi się spodobała - muszę tam wrócić.
Parking dla Tirów i stylowe kosze na śmieci :)))
Można też znaleźć wygodny i darmowy nocleg...
A to osiedle willowe na obrzeżach miasta Maglizh :)
A poniżej filmik:
Bułgaria to taka Polska, tylko że 30-40 lat temu. Nie ukrywam, że ma to swój turystyczny urok...
---------------------------------------------------------------------
Później był nocny przejaz przez Stambuł - to miasto robi niesamowite wrażenie zarówno w nocy jak i w dzień. Koniecznie muszę je dokładniej poznać.A potem, kilkaset kilometrów dalej, Marek zostawił mnie na stacji benzynowej. Miałem złapać stopa do Trabzonu gdzie chciałem załatwić wizę do Iranu, ale... to był początek przygody. A przygoda zaczyna się wtedy, kiedy wszystko idzie źle. Zaczął padać deszcz i było przeraźliwie zimno. Kilka godzin stania zaowocowało tylko 2 samochodami chętnymi do podwiezienia, ale one jechały do Ankary, a ja chciałem bardziej na północ. Turcja dalej kąsała zimnem i deszczem i w końcu się poddałem. Pojechałem autobusem do Ankary (ok. 40 zł) i potem kolejnym nocnym autobusem do Trabzonu (ok. 80 zł). Tureckie autobusy są wygodne, mają telewizorki i wifi :) Dają w nich napoje i każdy dostaje jakieś ciasteczka i wafelki. I całkiem nieźle się w nich śpi :)
Trasa od Samsunu do Trabzonu prowadziła przepięknym wybrzeżem Morza Czarnego. Jak się obudziłem to akurat świtało, więc mogłem podziwiać te sielankowe widoki - morze, skały i piękne góry. Naprawdę ładnie... No i Morze Czarne mam "zaliczone" od północy, zachodu i południa. Został jeszcze wschód...
W Trabzonie miałem spotkać się z moim couchsurfingowym hostem Mehmetem. Napisał mi, żebym na niego czekał w centrum miasta. Wysiadłem z autobusu i od razu dopadł mnie menager z którejś z firm przewozowych. Dowiedziałem się kiedy odjeżdżają autobusy do granicy irańskiej i jak dostać się do centrum. Wszystko jest proste - wsiadasz w busik zwany dolmusz, płacisz dużego złotego pieniążka lub dwa i wysiadasz tam gdzie Ci powiedzą, żeby wysiąść :) Dolmusze są szybkie, niezbyt wygodne i niezbyt tanie, ale alternatywy dla nich nie ma więc to zło konieczne.
Tak więc dotarłem do placu Meydan, na którym OCZYWIŚCIE musiał być pomnik Ataturka.
A tak wygląda panorama wschodniej części Trabzonu:
Środek dolmusza - po lewej, za kierowcą, Mehmet
U Mehmeta przekonałem się, że wszyscy męscy studenci na świecie są tacy sami. Lodówka była pusta, ale odżywek na siłownię było niemało :) Ah i była jeszcze pyszna herbatka z ziół, które Mehmet zbiera w swoim ogródku w Ankarze. Bo on w Trabzonie jest na wygnaniu studenckim. Trabzon to ok. 400 000 mieszkańców + 50 000 studentów. Jak się dowiedziałem, nikt ze studentów i chyba nikt w całej Turcji nie lubi Trabzonu i jego mieszkańców :)Mi się miasto podobało - może bez szału, ale morze, góry i słoneczna pogoda sprawiły, że odebrałem je pozytywnie.
Niestety, tego dnia nie mogłem załatwić wizy, gdyż nie było konsula. Kazano mi przyjść następnego dnia rano. Tak też zrobiłem i po dokonaniu niezbędnych formalności złożyłem wniosek o wizę. Dostałem karteczkę z nazwą banku i poleceniem opłaty w wysokości 75 euro. Znalezienie banku to była cała osobna przygoda, ale jakoś się udało :)
Wizę odebrać miałem dopiero po południu, więc chciałem trochę zwiedzić miasto. Dzięki panu z informacji turystycznej, który jako jedna z 3 osób w Trabzonie mówił po angielsku :), dowiedziałem się, że warto przespacerować się przez stare miasto. Wybierałem się do kościoła Hagia Sophia i było mi po drodze.
Ale jeszcze na chwilkę wróciłem na miejsce z widokiem na port, miasto i góry:
Szeroka panorama:
Zdziwiłem się, kiedy ujrzałem obwarzanki. Kupiłem sobie największego za 6 zł, ale niestety był sporo gorszy niż nasze :(
Stare miasto z widocznymi murami obronnymi
Kolejny park i kolejny pomnik Ataturka :)
Muzeum
--------------------------Po niecałej godzinie spacerku dotarłem do kościoła Hagia Sophia.
Kościół pw. św. Zofii zbudowany został w latach 1238 - 1263. Słynie z fresków, z których najstarsze powstały w 1291 i 1293 roku. W późniejszym okresie kościół zamieniono na meczet, w 1964 roku na muzeum, aby znowu zmienić go w meczet w 2013 roku. Fresków wewnątrz na szczęście nie zamalowano, lecz przykryto środek białym zadaszeniem, żeby nie było widać sklepienia. Wnętrze jest więc kompletnie nieciekawe, na ale w bocznym wejściu freski można cały czas oglądać.
Widok na zachód na wybrzeże Morza Czarnego
Nie ma jak oglądnać mecz za darmo :)
Akurat w Turcji niedługo miały być wybory więc centrum miasta zamieniono na plac wyborczy
Poniżej filmik z przejazdu busa reklamujacego jednego z kandydatów - generalnie ten był dość cichy, bo inne to nie znały umiaru w głośności muzyki i wychwalania kandydatów...
Kilka zdań ogólnego podsumowania Turcji:
- 110% społeczeństwa pali tu papierosy
- w marcu jest zimno :)
- nikt nie mówi po angielsku (no może ze 4 osoby...)
- Turczynki są brzydkie... :D
----------------------Powrót do strony głównej